Wat nu...

Te schrijven.
Zo na ruim twee jaar op Saba begint alles zo gewoon te worden dat veel niet meer opvalt of bijzonder is.
Wat het wel is natuurlijk.
De Grote Golven van een paar weken geleden bijvoorbeeld, veroorzaakt door een storm zo'n 2500 ten noorden van hier ,was wel apart omdat het hier stralend weer was.
Wat ook grappig was ,was dat iedereen het er al dagen over had dat er een verschrikkelijke storm aan kwam, op St Maarten dachten sommigen dat er een tsunami op komst was, anderen stuurden brieven naar de krant over De Laatste Dag, die overigens opvallend vaak verzocht wordt om deze prachtige stukjes paradijs even op te schonen van Hollandse duivels, Homo's en andere kinderen van de Zwarte Engel.

Inmiddels beginnen we er al behoorlijk aan gewend te raken dat we toch echt terug naar NL komen en kijken hier ook naar uit. Tijl wil graag naar de Grote school (en ook naar de circusschool, de zwemschool, de moneyschool, eigenlijk naar alle scholen)ook vindt ie het maar gek dat er geen bergen zullen zijn, zwanen in de 'river' zwemmen (leg 'sloot' maar eens uit op een eiland zonder water)en dat hij gauw zijn beste vriend Zephyr weer eens kan ontmoeten (Z. is geboren toen wij al een paar maanden hier waren maar dat maakt niet uit)

Het weekje dat wij op St Maarten hebben doorgebracht was ook uiterst aangenaam. We zaten in een appartementje op (jawel Op) het strand wat ook nog eens ongerept was (heette Coralita Beach, vlak bij Oyster Pond)Gezellig om iedereen weer te zien, en zelfs Sergio was er! Sergio werkt namelijk op "de Mickey Mouse Boot" en is om de week een dagje in Philipsburg, we hadden afgeproken om een rondleiding te gaan krijgen en Tijl hier ook lekker enthousiast voor gemaakt (wijze LES geleerd, de boot had motorpech....)volgende keer beter.

Nu hou ik op want ik moeag de Gouverneur een handje gaan geven.

Liefs van de Corrupteboevenhippies